Tabii ki zorluklar yaşadık. Ahmet’in yetişkin bir oğlu var, benden sadece birkaç yaş küçük. İlk başlarda oğluyla aram gergindi; beni kabullenmesi zaman aldı. Ama Ahmet’in sabrı ve sevgisi, bu ilişkiyi de düzeltti. Şimdi oğluyla dost gibiyiz. Bir diğer zorluk, yaşam tarzlarımız. Ben köyde büyümüşüm; basit, sade bir hayat bilirim. Ahmet ise şehirli, düzenli bir hayat sürüyor. Onun alışkanlıklarına uyum sağlamaya çalışıyorum, ama bazen yoruluyorum. Yine de, birbirimize öğretiyoruz; ben ona köy yemekleri yapıyorum, o bana dünyayı anlatıyor.Bu evlilik, bana sevginin sınır tanımadığını gösterdi. Ahmet’le geçirdiğim her an, fakir bir kızın da güzel bir hayat kurabileceğini öğretti. Toplumun dedikoduları, yaş farkı, farklı dünyalar… Bunlar sevgimizin önüne geçemedi. Ahmet, bana sadece bir eş değil, bir yol gösterici oldu. Onunla hayallerimi gerçekleştirmek için cesaret buldum; şimdi okuma yazma öğrendim, hatta bir kursa başladım. Hayatım, onun sevgisiyle çiçek açtı. Eğer kalbiniz birine “evet” diyorsa, ne yaş farkı ne de geçmişiniz engel. Önemli olan, birbirinize ne kattığınız ve nasıl bir yuva kurduğunuz.