32 yaşındaydım. Hayatımın her şeyle tam olduğunu sanıyordum: sadık bir eş, güvenilir dostlar, sıcacık bir yuva… Her sabah uyandığımda şükrediyordum sahip olduklarıma. Ama o sabah, her şeyin altüst olacağını bilmiyordum.
Eşim, o gün çok heyecanlıydı. “Bugün terfi kapısını aralayacağım,” dedi gözlerinde umutla. Ona sevdiği yemeği hazırladım, temiz bir gömlek astım. İçimden “Allah yolunu açık etsin” diyerek uğurladım. Her şey sıradandı. Her şey olması gerektiği gibiydi devamı sonraki sayfada g’orselden ilerleiniz..
