çok sevdiği ve saygı duyduğu bir konfeksiyon ustası

Adım Semra. Kocam konfeksiyon işçisidir ve öğlen yemeklerini genelde ben hazırlar, çırağı Murat gelip alırdı. Yine bir öğlen vakti Murat geldi, kapıyı açtım ve “Pek vakitsiz geldin, neyse gir bakalım Murat dedim, orada masada servis tabağı var, yemeğini koy da karnını doyur,” dedim. Murat beni bornozla görünce şöyle bir baştan aşağı süzdü. O mutfağa girdi, ben tam odama gidiyordum ki, “Abla, kepçe nerede?” diye bağırdı. “Alttaki geniş çekmecede,” dedim. “Bulamıyorum,” diye beni çağırdı. Bu arada ben de başımdaki havluyu çıkarmış, tam bornozumu çıkaracaktım ki, “Tamam, tamam, geliyorum,” dedim ve mutfağa gittim. “İşte şu çekmecede,” diye önüne eğildim. Tabii eğilince bornoz kalçamın alt tarafına kadar çekildi. İşte tam o sırada Murat, “Abla kusura bakma ama daha fazla dayanamıyorum,” deyip ellerini born.ozum-un altına
De1vamı iç-ın gör/selle-re dok/ununu7z…