Seneler önce İzmir kadınlar Hapishanesindeki mahkum hanımlara akşam dersleri verilmesi kararlaştırılmıştı. Bir gün milli eğitim müdürünün odasına zayıf, küçük-tefek bir genç kız girdi. – Ben bu dersleri memnuniyetle kabul ederim, efendim, dedi. Müdür şaşırmıştı. Karşısındaki genç kız, okuldan yeni çıkmış, üstelik son aşama de hassas bir insana benziyordu. Müdür bir defa daha hapishanedeki tipleri gaslınün önüne getirdi. Olacak şey değildi… Lakin düşüncesini belli etmedi. – Peki, hoca hanım, dedi. Bu işle meşgul olacağım. İki hafta geçmeden, genç kız, soğuk ışıklar altında mapushane koğuşundaki akşam derslerine başlamıştı. İşi bittikten sonra, ince pardösüsünün yakasını kaldırıyor, süngülü nöbetçilerin, zincirli kapıların arasından geçerek sokağa çıkıyor ve hızlı adımlarla evine koşuyordu. Mapushane müdürü de, milli eğitim müdürü gibi, şaşkınlıklar içinde idi. O, kavgacı, o geçimsiz mahkumlar, genç öğretmeni hem sevmeye, hem saymaya başlamışlardı. Kadınlar hapishanesinde ilk kere bu şekilde bir hava esiyordu. Fakat işinde inanılmaz bir başarı gösteren kızın, bir süre sonrasında acayip bir kabahatla adliyeye götürüldüğünü görüyoruz. Ile alakalı suçlama ise öyle bir şeydi ki… Devami diğer sayfadadır.

Üsteki Resimden öteki Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuy’abilirsiniz