Zavallı bir ailenin kızı

Benim adım Züreyha. Zavallı bir ailenin kızı olarak, zor koşullar altında çalıştım. İlk randevum Malatya Puchuruge’a gitti. Mountain Village’da üç yıl çalıştım. İlgi, ilgi ve şefkatle çekiciliğine adım attılar. Okulun ufak konaklamalarına ufak bir birlik içinde yerleştim, fakat orada bigün süresince bile uyumadım. Köyün sempati meleği, teyzesi ve yaşlı kocası Dhabish amcası bizimle kal. Seni asla yalnız bırakmayacağımızı söylediler. Bir oğlum var. Evin kızı oldum. Bildikleri evin kızları tamamen aynıydı. Beslediler, içtiler, hastalığa yakalandılar, ağladılar, güldüler, hepimiz birlikte yaşadık. Türk ebeveynlerinin yarısı oldular. Kürt sırdaşının yarısı oldum ve yoldaş oldum … Üç senenin nihayetinde randevum memleketime gitti. Bizim ayrılık bir şikayet ve gözyaşları oldu. Boru’da bir yuva kurdum, evlendim. Bir davetiye gönderdim. Mahalleyi çaldı ve davet etti ve bana gönderdi. Akrabalarım şok oldu. Sadakat burada görmediğiniz bir şey söylemiş oldu. Çok hareket ettim. Bir süre sonra oğlum hamile kaldı. Imihan’ın annesine telefondan bahsettim. Havaya uçtu ve ZILGIT’i çekti. Torunum olduğunu söyledi. Torunum 40 40, destekçilere gelir gelmez dedi. Bir gün kızımı bana aradı, kendimi rahatsız hissediyorum. Kızıma söyleyeceğim ve sana bir mesaj gönderecek. İyi olduğunu söylemiş oldu. Bunu hamileyken yazdım. Biraz rahatsız edici hissettiriyor, fakat önemli bir şey yok. Her süre iyi cevaplar yazdım. Oğlum doğdu. 20 günlükti. Borul’un babaları Ahmet ve Puchurgeri Darvisi ve babam Ahmet Darvisi adını verdim … Bu sefer annem bana Imihan’da gösterdi. Fotoğrafta genç kadın. Imihan Anna dedim. Kaybettiğimizi söyledi. Yıkıldım. Dört ay boyunca söylemiş olduğimde. Aylarca yazan biri dedim. Kızı, annem Züreyha Le, lütfen hastalığımı söyleme, mutsuzum. Çocuğunun çocuğuna zararlı olduğundan kızgın. Sanki yazıyormuşum şeklinde yap. Doğana kadar sakla.