seneler evvelce sevdiği ama hiç açılamadığı o mahcup erkek duruyordu.
Adam, yüzünde hafif bir gülümsemeyle, “Merhaba Adile,” dedi. Gözlerinde tanıdık bir sıcaklık vardı. “Seni uzun süretir görmedim ve bahsetmek istediğim çok şey var.”
Adile, şaşkınlık ve mutluluk içinde, “Merhaba,” diyebildi sadece. İçeri çağrı etti ve ikisi eş güdümlü oturup konuşmaya başladılar. Eski anılar, mahcuplıklar ve kaçırılan fırsatlar birer birer gündeme geldi. Adam, Adile’ye seneler evvelce hissettiklerini ve onu niçin hiç unutamadığını anlattı.
Bu konuşma, aralarındaki duvarları yıkmış ve senelerdır beklenilen bir başlangıcın kapısını açmıştı. O geceden sonra, Adile ve sevdiği adam, sık sık görüşmeye ve eş güdümlü süre geçirmeye başladılar. Utangaçlıklarını ve çekingenliklerini geride bırakarak, birbirlerine olan sevgilerini her geride bıraktığımız gün daha da derinleştirdiler.
Adile bundan sonra yalnız değildi. Yıllar sonra gelen bu itiraf ve başlangıç, hayatına renk ve mutluluk katmıştı. Sevdiği adamla eş güdümlü, yeni bir yolculuğa ismim atmışlardı.