Tolga’yla dört yıldır birlikteydik. İlk zamanlar her şey bir rüya gibiydi. Gözümün içine öyle bir bakardı ki, dünyanın geri kalanı silinirdi. Ama son birkaç aydır, o bakış yok olmuştu. Onun yerine uzak, dalgın ve yorgun bir adam gelmişti.

İlk başta “iş stresi” dedim. “Belki biraz bunalımda,” diye düşündüm. Her ilişkide olurdu böyle dönemler. Ama zamanla şüphelerim büyümeye başladı. Telefonunu sessize alıyordu. Tuvalete bile giderken cebine sokuyordu. Bir gece, uykum kaçtı. Mutfakta su içmeye giderken onu salonda sessizce mesaj yazarken yakaladım. Birden panikledi, telefonu ters çevirdi.

“Sana mı yazdım?” dedim gülerek.
“Yok ya, işten biri,” dedi hızlıca.

Ama sesindeki titremeyi duydum. İçimden bir ses “yalan söylüyor” dedi ama inanmak istemedim. Ta ki o sabaha kadar…